Taniec polka od wieków wzbudza zainteresowanie miłośników muzyki i tańca na całym świecie. Jego żywiołowy charakter i skoczny rytm sprawiły, że stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych tańców ludowych. Jednak jego pochodzenie nie jest tak oczywiste, jak mogłoby się wydawać.

Pochodzenie polki – czy naprawdę z Polski?

Wbrew powszechnej opinii, polka nie pochodzi z Polski. Ten popularny taniec narodził się w Czechach w pierwszej połowie XIX wieku. Nazwa „polka” wywodzi się od czeskiego słowa „půlka”, oznaczającego „połowę” – co odnosi się do charakterystycznego półkroku występującego w tym tańcu.

Pierwsza udokumentowana wzmianka o tańcu polka pochodzi z 1834 roku z miejscowości Hradec Králové we wschodnich Czechach. Lokalna nauczycielka muzyki, Anna Slezáková, zapisała kroki i melodię tego tańca, który wykonywała młoda wiejska dziewczyna.

Rozprzestrzenienie się polki w Europie

Polka szybko zdobyła popularność w całej Europie. W 1840 roku dotarła do Pragi, gdzie została entuzjastycznie przyjęta przez miejską społeczność. Zaledwie dwa lata później taniec zawędrował do Wiednia, a stamtąd do Paryża, gdzie wywołał prawdziwą „polkamanię”.

W latach 40. XIX wieku taniec polka stał się fenomenem społecznym. Organizowano bale, wydawano czasopisma poświęcone temu tańcowi, a nawet projektowano specjalne stroje i dodatki inspirowane polką.

Charakterystyka muzyczna polki

Polka jako taniec charakteryzuje się żwawym tempem i metrum 2/4. Podstawowy krok składa się z trzech szybkich kroków i pauzy. Muzyka towarzysząca tańcu jest zazwyczaj wesoła i skoczna, często wykonywana przez instrumenty dęte.

  Nauka tanga - odkryj magię argentyńskiego tańca

Tradycyjny akompaniament do polki tworzą:
– Instrumenty dęte blaszane
– Akordeon
– Klarnet
– Instrumenty perkusyjne

Współczesne znaczenie polki

Dziś polka pozostaje ważnym elementem kultury ludowej wielu krajów europejskich. Szczególnie popularna jest w:
– Czechach (kraj pochodzenia)
– Niemczech
– Austrii
– Polsce
– Krajach skandynawskich

W Stanach Zjednoczonych taniec polka został spopularyzowany przez emigrantów z Europy Środkowej i do dziś pozostaje żywą tradycją w niektórych regionach kraju, szczególnie w społecznościach o korzeniach czeskich, niemieckich i polskich.

Mimo że polka nie pochodzi z Polski, stanowi istotny element europejskiego dziedzictwa kulturowego i jest świadectwem tego, jak taniec może przekraczać granice narodowe i łączyć różne społeczności.